Ze woonde in de oorlog iets ten noorden van Vaassen bij de viskwekerijen.
Begin van de oorlog
Aan het begin van de oorlog werd in Vaassen een noodziekenhuis ingericht om eventuele gewonden op te vangen. Het schieten bij Deventer was goed te horen en men vreesde veel gewonden in het ziekenhuis op te moeten vangen.
De capitulatie van het Nederlandse leger vond plaats op 14 mei, de verjaardag van mevrouw Dogger. Haar moeder bracht haar vanwege haar verjaardag bonbons om in het noodziekenhuis te trakteren. De capitulatie leidde tot veel en heftige emoties. Meester Douma (de toenmalige directeur van de MULO in Vaassen) kwam huilend de straat over om te vertellen dat het Nederlandse leger zich had overgegeven.
Trouwen
Mevrouw Dogger trouwde midden in de oorlog, op 16 april 1943. Het was een kort en sober feest in zaal Spoorzicht. Daar kon men alleen ruimte bieden om het feest te vieren. Omdat veel artikelen om de bon waren, moest het bruidspaar zelf voor voldoende eten zorgen. Op zich was dit geen probleem, want de bruidegom was beheerder bij de viskwekerij, dus er was snoekbaars en forel in overvloed! Ook aan boterbonnen had men geen gebrek en zo kon mevrouw Vos toch een aardig feest verzorgen, temeer daar de bruiloftsgangers niet kieskeurig waren.
Een andere reden waarom het feest sober was, was dat het vroeg moest zijn afgelopen; immers, iedereen moest toen voor 22.00 uur thuis zijn.
Gebrek bij Duitsers
Omdat ook bij de Duitsers de rantsoenen steeds kariger werden, kwamen ze regelmatig bij de viskwekerijen langs om vis te kopen. Ze werden echter afgewimpeld met het argument dat de vissen werden gevoerd met afgekeurd vlees en dat deze daarom besmet waren met de tuberkelbacil.
Bombardement
Soms kwam het gevaar van de oorlog wel erg dichtbij. Toen de spoorlijn bij Ütermöhlen door de geallieerden werd gebombardeerd, werd één van de vier huizen (het huis dat het dichtst bij het spoor lag) aan de Zwarteweg geraakt. Gelukkig waren de bewoners op dat moment niet thuis en is er dus ook niemand gewond geraakt of gedood. Het huis werd later niet meer opgebouwd. De bewoners werden ondergebracht bij familie.
Evacuees uit Arnhem
Na Operation Market Garden werden de inwoners van Arnhem geëvacueerd. Ze trokken met hun bezittingen op karretjes en allerlei andere vervoersmiddelen die nog konden rijden naar het noorden. Hotel De Cannenburch werd ingericht als ziekenhuis. Zieke en gewonde mensen konden daar worden opgevangen en kregen daar een bed. Een aantal Vaassense meisjes kregen een opleiding eenvoudige ziekenverzorging van dokter Windemuller. Later werd ook een villa bij de Cannenburcher molen als noodziekenhuis ingericht.
Bevrijding
Toen de bevrijding eenmaal een feit was, ging mevrouw Dogger met haar man naar het dorp. Garage Hooghiemstra was in Vaassen het centrum van de Binnenlandse Strijdkrachten. De verzetsstrijders liepen in een soort uniform en de burgers konden aangeven wie er met de Duitsers hadden geheuld. Die mensen werden dan ingerekend. Als je een hekel aan iemand had en voldoende aan kon tonen dat iemand Duitsgezind was geweest, kon je die persoon zo aangeven. Een verschrikkelijke toestand ontstond daardoor. Ook werden de meisjes die zich hadden ingelaten met de Duitsers er kaalgeschoren. Omdat ze het niet eens waren met deze onmenselijke manier van doen, ging het echtpaar echter al weer snel terug naar huis.
Thuis had ze van een katoenen laken een vlag gemaakt en droeg zo ook zichtbaar bij aan de feestvreugde rond de bevrijding.