EPE - Het lijkt wel een ijzerwinkel bij de Eper Gemeentewoning (EGW) aan de Stationsstraat. Er ligt en staat wel een paar ton aan steigers en metalen hekken. De EGW is momenteel een oase van rust. Het is stilte voor de storm, want na de bouwvakvakantie gaat bouwbedrijf Van Norel er met zijn onderaannemers stevig tegenaan om het pand in december weer gebruiksklaar te hebben. De heringebruikneming gaat ongetwijfeld gepaard met een groot feest, waarop de gebruikers willen laten zien waarover zij de beschikking hebben gekregen. Daarna kunnen ze onderhand wel aan de slag met het vormen van een gezamenlijke jubileumcommissie, want drie jaar later, in 2012, bestaat het dorpscentrum precies een eeuw.
Het multifunctionele pand is er destijds gekomen dankzij de inspanningen van ds. J.A. Prins (1850-1932). Hij vond dat de hard werkende boeren en arbeiders uit Epe een accommodatie moesten krijgen waarin allerlei maatschappelijke, religieuze en culturele activiteiten konden worden gehouden. Hij stak zijn licht op in tal van plaatsen, kocht in 1911 een lap grond aan de Stationsstraat, schetste een gebouw waarmee hij een architect aan het werk zette en stelde een aantal lokale aannemers aan die het pand moesten bouwen. Hij hield zelf toezicht op het werk, de arbeidsomstandigheden en de uitbetaling van de lonen en richtte voor het beheer van het pand de stichting Eper Gemeente Woning op. Op 21 oktober 1912 vond de officiële opening plaats. Tal van dorpsgenoten en relaties van ds Prins boden cadeaus aan, variërend van inventaris, vloerbedekking en lampen tot een bibliotheek met duizend boeken. De EGW was na drukkerij Hooiberg pas het tweede pand van Epe waarin de verlichting op elektriciteit werkte.
Het gebouw voorzag meteen in een behoefte. Er vonden lezingen en vergaderingen van tal van verenigingen en stichtingen plaats, er werden tentoonstellingen en muziekuitvoeringen gehouden enzovoorts. De EGW was vrijwel geen avond ongebruikt. In 1917 ging ds. Prins met emeritaat en droeg hij de EGW over aan het stichtingsbestuur, waarvan hij erevoorzitter en adviseur werd. Bovendien maakte hij jaarlijks duizend gulden over voor de exploitatie.
Met de Ds. Prinszaal wordt de [oprichter van de] EGW tot op de dag van vandaag nog altijd geëerd.
EPE - Het lijkt wel een ijzerwinkel bij de Eper Gemeentewoning (EGW) aan de Stationsstraat. Er ligt en staat wel een paar ton aan steigers en metalen hekken. De EGW is momenteel een oase van rust. Het is stilte voor de storm, want na de bouwvakvakantie gaat bouwbedrijf Van Norel er met zijn onderaannemers stevig tegenaan om het pand in december weer gebruiksklaar te hebben. De heringebruikneming gaat ongetwijfeld gepaard met een groot feest, waarop de gebruikers willen laten zien waarover zij de beschikking hebben gekregen. Daarna kunnen ze onderhand wel aan de slag met het vormen van een gezamenlijke jubileumcommissie, want drie jaar later, in 2012, bestaat het dorpscentrum precies een eeuw.
Het multifunctionele pand is er destijds gekomen dankzij de inspanningen van ds. J.A. Prins (1850-1932). Hij vond dat de hard werkende boeren en arbeiders uit Epe een accommodatie moesten krijgen waarin allerlei maatschappelijke, religieuze en culturele activiteiten konden worden gehouden. Hij stak zijn licht op in tal van plaatsen, kocht in 1911 een lap grond aan de Stationsstraat, schetste een gebouw waarmee hij een architect aan het werk zette en stelde een aantal lokale aannemers aan die het pand moesten bouwen. Hij hield zelf toezicht op het werk, de arbeidsomstandigheden en de uitbetaling van de lonen en richtte voor het beheer van het pand de stichting Eper Gemeente Woning op. Op 21 oktober 1912 vond de officiële opening plaats. Tal van dorpsgenoten en relaties van ds Prins boden cadeaus aan, variërend van inventaris, vloerbedekking en lampen tot een bibliotheek met duizend boeken. De EGW was na drukkerij Hooiberg pas het tweede pand van Epe waarin de verlichting op elektriciteit werkte.
Het gebouw voorzag meteen in een behoefte. Er vonden lezingen en vergaderingen van tal van verenigingen en stichtingen plaats, er werden tentoonstellingen en muziekuitvoeringen gehouden enzovoorts. De EGW was vrijwel geen avond ongebruikt. In 1917 ging ds. Prins met emeritaat en droeg hij de EGW over aan het stichtingsbestuur, waarvan hij erevoorzitter en adviseur werd. Bovendien maakte hij jaarlijks duizend gulden over voor de exploitatie.
Met de Ds. Prinszaal wordt de [oprichter van de] EGW tot op de dag van vandaag nog altijd geëerd.