1795-1813 Bronnen uit de Bataaf-Franse tijd

Op 11 februari 1793 verklaarde de republiek Frankrijk de oorlog aan koning George III van Engeland, Ierland, Schotland en Wales, vorst van Hannover, en prins Willem V, erfstadhouder der Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden (Dus niet aan de inwoners, maar aan hun vorsten).
Aanvankelijk gebeurde er weinig, maar dat veranderde toen de Franse generaal Pichegru in december 1794 vanuit de Oostenrijkse Nederlanden (België) het huidige Noord-Brabant en Zeeuws-Vlaanderen innam om vervolgens in januari 1795 over de bevroren rivieren te trekken en de rest van de Republiek te bezetten. Nog in dezelfde maand vluchtte Willem V. Engelse en Hannoveriaanse troepen probeerden de Franse invasie tegen te houden. Toen dit mislukte trok men plunderend terug richting Hannover. Overal braken in de Nederlanden minirevoluties uit waarna de Bataafsche Republiek werd gegrondvest, soms nog voor de Fransen daadwerkelijk arriveerden. De nieuwbakken republiek bleef tot 1806 bestaan en was een bondgenoot van Frankrijk. Daarna werd het voor vier jaar omgevormd tot het Koninkrijk Holland onder Lodewijk Napoleon, de jongere broer van keizer Napoleon Bonaparte. In 1811 werd dit koninkrijk opgeheven en werd Nederland bij het keizerrijk Frankrijk ingelijfd. Napoleon voerde de Code-civil in, een Frans wetboek, waardoor er veel veranderde in het bestuursbestel. Na de bevrijding, 1813, ontstond het huidige Koninkrijk der Nederlanden. Veel uit de Bataafs-Franse tijd zou gehandhaafd blijven, tot de dag van vandaag.