Hotels in Epe rond 1952
In het vorige nummer van Ampt Epe heb ik melding gemaakt van de ‘Wandel- en rijwielkaart van Epe en omstreken’ uit 1952. Uit het register van het boekje bleek dat er in die tijd tien hotels in Epe gevestigd waren. Ik heb toen gevraagd welke hotels dat waren. Leuk dat er zoveel reacties zijn binnengekomen; soms is het verschil tussen een pension en een hotel maar klein.
De tien in het register genoemde hotels zijn: Hotel-Restaurant Dennenheuvel, Hotel-Restaurant ’t Hof van Gelre, Hotel-Pension Jagtlust, Hotel-Café-Restaurant De Posthoorn, Hotel Gude (later Dellenhove), Hotel In ‘t Waeghuys, Hotel-Café Het Wapen van Epe (voorheen Hotel Essenberg), Hotel-Pension-Café-Restaurant De Geldersche Bloem, Hotel De Witte Raaf (voorheen Huize De Renderklippen) en Hotel Tongeren (eerder Zomerlust; later Het Wisselse Veld). Zelfs bij de Eper Lunchroom werd gelegenheid tot overnachting geboden, dus eigenlijk waren het er nog meer.
Inzenders met de juiste oplossing krijgen een kopie van het boekje thuisgestuurd.
Vindt u het leuk om alle pensions, hotels e.d. in de gehele gemeente in beeld te brengen, neem dan deel aan de werkgroep.
Emst en Oene in Ampt Epe
Veel wordt er altijd geschreven over Epe. Ook verschijnen er met regelmaat artikelen over Vaassen, en Evert de Jonge schrijft over oude woonplekken in Emst.
Over Oene blijft het vaak stil. De redactie wil graag dat er ook meer over Oene in Ampt Epe geschreven wordt. Wie in Oene of daarbuiten neemt de handschoen op en komt met een leuk artikel?
Een stukje plattelandgeschiedenis
Het bestuur van het Veluws Museum Hagedoorns Plaatse wil in het museum meer het verhaal gaan vertellen van de streekontwikkeling binnen onze gemeente en de Noordoost-Veluwe. Een mooi initiatief. Onder onze lezers zijn zeker kenners van dit stukje plattelandsgeschiedenis. Als u mee wilt denken, kunt u contact opnemen met Henri Slijkhuis. Zijn e-mailadres is:
Schildersbedrijven in Vaassen
Leest u toevallig ook het Vaassens Weekblad? In de editie van 19 september 2017 stond weer een leuk verhaal over schildersbedrijven. Wist u dat er in Vaassen tussen de Eerste en Tweede Wereldoorlog wel elf schildersbedrijven actief waren? In het pand van de voormalige verfwinkel en drogisterij van Van de Schepop aan de Dorpsstraat wordt nog steeds verf verkocht, maar nu door schildersbedrijf Van Triest. Zelfs een foto van het oude pand ontbreekt niet.
Schrijver Freek Bomhof is bij uitstek een kenner van de Vaassense historie. Ook Ampt Epe is blij met deze verhalen. Misschien komt er ook nog eens een publicatie van zijn hand in Ampt Epe, zodat ook mensen buiten Vaassen kunnen genieten van die mooie verhalen.
Jubileumboek 150 jaar Vaassen Flexible Packaging
Dat de redactie van ons blad niet zo maar een redactie is, blijkt maar weer eens. Frans Schumacher en Willy Smit-Buit hebben ter gelegenheid van het 150-jarig bestaan van Vaassen Flexible Packaging het jubileumboek IJzersterk in foliewerk geschreven. Begin oktober 2015 was de eerste afspraak, en op 9 september 2017 werd het eerste exemplaar uitgereikt. Veel snuffelwerk in de archiefruimte van het bedrijf en soms wekelijks schrijversoverleg gingen eraan vooraf.
Het boek is te verkrijgbaar bij boekhandel Bruna in Vaassen en bij Nawijn & Polak in Apeldoorn en kost € 14,95.
Een standbeeld ter herinnering aan Kozakken in Veessen
Bij de meeste mensen uit deze regio is het verhaal wel bekend. Zo niet, dan verwijzen we u naar Ampt Epe 200, december 2014.
Op 13 november 1813 trok een afdeling Kozakken, ongeveer 300 man sterk en behorende tot het korps van prins Gagarin, het dorp Wijhe binnen om een vervolg te geven aan de overwinning op de Franse troepen in Leipzig en ook Nederland te bevrijden. Het Wijhese veer was op 12 november door terugtrekkende Franse troepen onbruikbaar gemaakt. De opdracht was een nieuwe brug te maken. Het werd een schipbrug van gevorderde, toevallig passerende schepen.
Diverse initiatieven leidden tot de schenking van een kunstwerk van een Kozak te paard in Veessen en een kunstwerk in Wijhe. Het Wijhese beeld stelt een kozakkentent voor met daarin een bronzen beeld van generaal Von Benckendorff.
Over deze Kozakken is ook een expositie te zien in het Wijhes Museum. Daarin wordt verteld waar ze precies vandaan kwamen, wie hun leiders waren, hoe lang en waar ze verbleven in Wijhe en hoe de schipbrug eruitzag. De expositie duurt tot in januari 2018.
Cultuurhistorische atlas gemeente Voorst
De Lionsclub Voorst en de gemeente Voorst hebben een stichting opgericht die zich gaat inzetten, in de vorm van crowdfunding, voor de uitgave van een cultuurhistorische atlas van de gemeente Voorst. Wetenschappelijk onderzoek naar landschaps- en bewoningsgeschiedenis van de gemeente Voorst moet ervoor zorgen dat de kennis van de cultuurhistorie van de eigen omgeving bekender wordt. Wanneer de atlas uitgebracht wordt, is nog niet bekend.
Honderd jaar geleden
In de negentiende eeuw kregen steeds meer mannen kiesrecht. Aletta Jacobs vond het oneerlijk dat vrouwen niet naar de stembus mochten. Daarom vroeg ze in 1883 een stembriefje aan. In de wet stond immers dat Nederlandse ingezetenen, die belasting betaalden, mochten stemmen. ‘Hier hoor ik ook bij’, meende Aletta. De wet werd meteen veranderd. Er kwam te staan dat het alleen ging om mannelijke ingezetenen. Verdergaande democratisering was echter onstuitbaar.
In 1917 kwam er een einde aan de schoolstrijd door de financiële gelijkstelling van openbaar en bijzonder onderwijs. Tegelijkertijd werden het algemeen kiesrecht voor mannen en het passief kiesrecht voor vrouwen ingevoerd. Die grote veranderingen waren het resultaat van handjeklap tussen de liberalen en confessionelen. Deze regelingen vereisten wijziging van de grondwet en daarvoor is het brede draagvlak van een twee derde Kamermeerderheid nodig. Verdere verandering van het kiesrecht werd aan de ‘gewone’ wetgever overgelaten.
In 1919 werd de Kieswet aangepast en kregen vrouwen actief kiesrecht. Ze mochten in 1922 voor het eerst naar de stembus. Natuurlijk gold het vernieuwde kiesrecht ook voor de lokale verkiezingen. In Nederland was Suze Groeneweg het eerste vrouwelijke Kamerlid. Ze kwam in 1918 in de Tweede Kamer, al voordat de Nederlandse vrouwen actief kiesrecht kregen.