Het aprilnummer van 2014 (197) bevat weer een aantal boeiende artikelen:
‘In 1911 kreeg de gereformeerde kerk van Epe “eindelijk” weer een eigen predikant’, zo begint dr. Maarten J. Aalders zijn artikel over dr. J.G. Geelkerken als predikant van Epe. Ruim tien jaar na zijn vertrek uit Epe verwierf dr. Geelkerken in 1926 landelijke bekendheid omdat hij weigerde te geloven dat de slang in het paradijs ‘zintuiglijk waarneembaar had gesproken’.
Dianne Hamer vertelt ons iets meer over het bronzen beeld van een zittende, licht achteroverleunende vrouw die op een harp speelt, en over de maker ervan, Fons Bemelmans.
Peter Stork heeft weer wat ‘herinneringen’ van Gerrit van Laar uitgewerkt, ditmaal gaat het over wallen, houtwallen, singels, heggen en het Rengel.
Opnieuw een artikel van René E. Taselaar over de Tweede Wereldoorlog; ditmaal richt hij de schijnwerper op verzetsman Gerrit Johan Sellink uit Epe. Sellink werkte als tuinman op Woldyne, een villa aan de Oenerweg. Op het terrein bevonden zich allerlei opstallen, zoals een aantal kassen, een gereedschapsschuur, een kippenhok, een stal in combinatie met een garage en een garagebox – mogelijkheden te over om huisvesting te bieden aan onderduikers en wapentuig…
Evert de Jonge wandelt nog even verder langs oude en nieuwe panden in het Hanendorp. Ditmaal komt het ‘echte’ Hanendorp aan de orde: het terrein ten zuidoosten van de hoek Hanendorperweg/Vaassensebinnenweg/Veldweg. Ook gaat hij dieper in op een ‘geriefbosje’ en ‘geriefhout’.
In dit nummer mogen we ook een paar ‘nieuwe’ auteurs aan u voorstellen.
Henri Slijkhuis vertelt ons meer over de historische ontwikkeling en de betekenis van het Vaassense bekenstelsel. In een volgend nummer hoopt hij nader in te gaan op de betekenis van de watermolens voor de industrialisatie van Vaassen.
Ook begroeten we Jaap Elskamp die een voor velen wellicht onbekend onderwerp aandraagt: de lichttoren te Epe. Door de opkomst van de burgerluchtvaart na 1920 kwam er behoefte aan hulpmiddelen om bij schemer en ’s nachts te kunnen vliegen. Hiertoe ontwierp ir. Pieter van Braam van Vloten de routeverlichting. De toren van Epe werd gebouwd op het grondgebied van het landgoed Tongeren. Door de komst van radionavigatie werd de routeverlichting echter algauw overbodig.
En natuurlijk ontbreekt ook onze ‘Lezersrubriek’ en ‘Uit de oude doos’ (met dank aan Jan Paasman) niet!
Veel leesplezier!